Τον άντρα τον πολύπραγο τραγούδησε μου, ώ Μούσα, πού περισσά πλανήθηκε, σάν κούρσεψε της Τροίας το ιερό κάστρο, καὶ πολλών ανθρώπων είδε χώρες κι έμαθε γνώμες, και πολλά στα πέλαγα βρήκε πάθια, για μια ζωή παλεύοντας και γυρισμό συντρόφων. Μα πάλε δεν τους γλύτωσε, κι αν το ποθούσε, εκείνους, τι από δική τους χάθηκαν οι κούφιοι αμυαλωσύνη, του Ήλιου του Ύπερίονα σαν έφαγαν τα βόδια, κι αυτός τους πήρε τη γλυκειά του γυρισμού τους μέρα.

Monday, October 8, 2007

ΤΟ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

του 'Αγγελου Σικελιανού

Ομπρός ! Με ορθή, μεσούρανη

της Λευτεριάς τη δάδα,

ανοίγεις δρόμο, Ελλάδα,

στον 'Ανθρωπον ... Ομπρός !

Ορμάνε πρώτοι οι Έλληνες

κι όλοι οι λαοί σιμά Σου

-μεγάλο τ' όνομα Σου-

βροντοφωνάν: "Ομπρός,

" ομπρός, να γίνουμε ο τρανός

στρατός που θα νικήσει,

σ' Ανατολή και Δύση,

το μαύρο φίδι ομπρός,

" ομπρός, κ' η Ελλάδα σκώθηκε

και διασκορπάει τα σκότη !

Ανάστα, η Ανθρωπότη,

Κι ακλούθα την ... Ομπρός !"

Posted by at

1 comment:

Θ. Βοριάς said...

Την καλησπέρα μου!
Καλή συνέχεια!

September 1, 2008 at 9:38 AM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)
Απ' όπου άν τα 'χης, πες μας τα, ω θεά, του Δία κόρη. όλοι που τότες τον πολύ το χαλασμό ξεφύγαν γυρίσανε, από πόλεμο και θάλασσα σωσμένοι, και μόνο εκειόνε, σπιτικό και ταίρι στερημένο, η Καλυψώ η τρισέμορφη θεά τόνε κρατούσε, γιατί άντρα της τον ήθελε στις βαθουλές σπηλιές της. Μα ο γύρος σαν τελέστηκε των χρόνων, κι ήρθε η ώρα, που τυ 'χανε οι θεοί γραφτό στό Θιάκι να ξανάρθη στο σπιτικό του, μήτ' εκεί δεν του 'λειψαν οι αγώνες, και σε δικούς κοντα.